14-5 Houffalize – Beaune
(Dag 2 vervolg Bernadette’s Angels(bedevaart Lourdes)
Ongezien passeren we vanuit België de Franse grens. Omdat de weg zich door de Ardennen moet worstelen, ligt ons tempo in de eerste uren laag. Gespannen zoek ik achterop de motor nog naar houvast. We mogen dan voor het vertrek gezegend zijn, maar hier word ik geconfronteerd met de kracht van de motor en de kwetsbaarheid van buiten.
Ik zit achterop, maar ben alleen. Alleen in mijn helm bezig met een opmars door Frankrijk, maar zonder kaart weet ik niet waar ik ben. Ik heb geen zicht op snelheid of tijd en leef slechts tweedimensionaal, op beeld en geluid. De kleur van de akkers en bossen zijn samen met de wind de enigen die met me praten. Elke horizon beginnen ze een nieuw verhaal.
Halverwege mijn boek, beland ik via hoofdstuk D913 in een absurdistisch en wreed schaakspel zonder koningen, paarden of torens alleen de witte loper en een oneindig aantal witte pionnen staan nog op het bord: Verdun. Als we de motoren parkeren en afstappen, geeft de kop van de loper, de baas van het knekelhuis, me de tijd terug en slaat twaalf uur.
Stil laat ik me de rest van de dag meevoeren naar Beaune. Tussen de korenbloemen door laverend denk ik na over het gemak waarmee politici in bezielende toespraken burgers overtuigen van een beter perspectief. Een toekomst die door een oorlog bereikt zal worden. De ontzielde soldatenlichamen die achter dat vooruitzicht schuilen worden verzwegen, pas als het te laat is herdacht.
Niels ®elen
Daar ben ik ook altijd bang voor geweest. Ik schreef ooit dat als de oude zandkastelen door de golven zijn opgeslokt er ergens een nieuw oorlog aan land spoelt
Geschiedenis herhaalt zich vaak. De nieuwe generatie is de vorige oorlog weer vergeten.
Pingback: Dagboek van een pelgrim 4: Motorcycle emptyness - Niels Roelen