Busstation

Travnik 6 september 2022

Busstation Busovaça

Hoewel we aan tafel ontspannen wat broodjes, muesli, jus d’orange en koffie naar binnen werken, wacht het echte ontbijt net buiten Travnik op ons. De etappe naar Bugojno begint met een kilometer of vijftien naar de top van Mount Vlasic.

Een goede klim is het vinden van je eigen ritme. Voorzichtig ratelend zoek ik daarom de versnelling die mijn fietsketting als een kat over de tandwielen laat spinnen. Doordat de mist is opgetrokken en het dal achter me ligt, lijk ik aan de ene kant oneindig ver te kunnen kijken. Voor mij ligt alleen de weg. Meter voor meter malen mijn benen me omhoog en wacht ik tot ze ook mijn gedachten meenemen.

‘De bergen in…,’ Na een paar haarspeldbochten resoneert het verhaal dat Dully gisteren vertelde in mijn hoofd, ‘hier kwamen vroeger dan de bussen.’

Met zijn tweeën stonden we op een breed stuk asfalt. Op een meter of twintig van ons vandaan zitten wat mensen bij een bord met het nummer twee erop te wachten. Als ik omhoog kijk lees ik op de wat verpauperde blauwe overkapping de tekst Autobus kolodvor Busovaça.

‘Ja hier kwamen dan de bussen,’ klinkt het ernstig, ‘twee, drie bussen soms meer bussen. Vanaf de wacht zag je dan al die jonge mannen instappen en vervolgens de bergen in vertrekken. Als ze dan een paar dagen later weer terugkwamen,’ Dully laat een korte stilte vallen, ‘waren ze toch een stuk minder vol.’

Ik sluit niet uit dat hij er zelf voor ons vertrek vanmorgen ook nog aan terug heeft gedacht. Dat hij daarom na de briefing van Freddy nog even de aandacht vroeg en ons de belangrijkste principes van veilig afdalen op de racefiets op het hart drukte. 

Niels ®elen

Share and Enjoy !

Shares

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics