Lieve Arnon,

Toen er enkele weken geleden in Nice een meisje van het strand gehaald werd vanwege haar badkleding, keek ik hoofdschuddend naar de televisie en ging verder. Misschien, dacht ik, is niet de boerkini en de religieuze achtergrond het probleem, maar de voortgezette trend in badkleding dat de dames op de Franse stranden, van topless in de jaren 80, naar bikini’s in de jaren 90 en surfshorts met een topje in de afgelopen jaren allemaal zal eindigen in volledige bedekkende badpakken als de boerkini.

Angstig, zich niet bewust van het plezier dat ze anderen zouden doen als ze ook hun lichaam zouden bedekken, keek de kudde op het strand naar het zwarte schaap. In de media ontstond een discussie over de onderdrukking of juist bevrijding van de moslimvrouw. De kudde en het democratisch gezag ziet sinds de aanslagen in haar een bedreiging, terwijl ik iemand zie die zich los durft te maken van haar eigen systeem en het onze, een ‘übermensch’ in de definitie zoals Nietzsche hem ooit bedoeld heeft.

In een poging ethisch correct te blijven hoor ik voorstanders uitleggen dat (nog niet zo heel lang geleden) onze democratie er ook zo over dacht. Op de radio legt een man uit dat de heren vroeger juist met regen de straat op gingen om een glimp op te kunnen vangen van de blote benen van dames die hun rokken moesten optillen. Ik zie een foto voorbij komen van een badmeester die met een meetlint vaststelt of de onderkant van damesbadpakken niet te hoog boven de knie sluiten en meer van dat soort zaken.

Onbewust zeggen ze hiermee dat het moslimgeloof in zijn ontwikkeling nog niet zo ver is als onze zogenaamd superieure democratie. Ik voel geen behoefte om de boerkini te verdedigen, liever waarschuw ik de Chinezen die zich op het strand ook volledig bedekken omdat ze de witte huid nog steeds als schoonheidsideaal zien dat een bezoek aan onze stranden niet zonder risico is.

Er is veel kleding waar ik een mening over heb, Arnon, voetbalshirts, gothic, de legging (al dan niet bij dikke dames) de navelshirtjes van mijn dochter, de rokken op de Biblebelt, hoedjes op prinsjesdag, de bikini en de boerkini, maar is vrijheid niet ook de vrijheid om te dragen wat je wilt? .

Ik maak me zorgen over de beklemmende manier waarop we onze democratie aan het inrichten zijn, Arnon. Vrijheid is prima zolang je je maar aan de regels houdt. Daarom draag je, conform democratisch decreet, op het strand een zwembroek of een bikini. Arrogant als we geworden zijn neurie ik cynisch de dronken woorden van Mephisto uit Goethe’s Faust: ‘Das Volk ist frei, seht an, wie wohl’s ihm geht!’

Liefs

Niels

Niels ®elen