2 Feb ’21 lockdown dag 48

Een minuut of tien lang dacht ik dat het een loos dreigement was. Hoe vervelend ik achterin de auto ook was, mijn moeders belofte om me er uit te zetten en alleen achter te laten als ik zo doorging, zou ze nooit nakomen. Zeker nu niet. Op dit tijdstip. 

Dat ze op de A-15 ineens de afslag Gorinchem nam, was niets meer dan blufpoker. Dat we vanaf daar het Lingebos inreden, net zo geloofwaardig als het ‘ik plak je achter het behang’ dat we thuis regelmatig te horen kregen. Pas toen ze stopte, sloeg de paniek toe. Trekkend aan mijn arm bij het achterportier, besefte ik hoe levensgevaarlijk boze moeders zijn en krijste ik spijt. 

De kans dat iemand mij daar, op dat donkerste plekje gevonden zou hebben was nihil. Het is een moment dat ik al vergeten was, maar bij de autodief die vandaag een moeder de les las omdat ze haar kind bij het boodschappen in de auto achtergelaten had, stond het nog helder voor de geest.

Niels ®elen