In september fietst het Wounded Warriors Cycling Team een week door Bosnië. In acht etappes leggen we 722 kilometer af en maken we 11.068 hoogtemeters. Op deze site deel ik de dagboekfragmenten over de voorbereiding en de tocht zelf. Doneren voor dit goede doel via deze link of onderaan dit blog.

Zaterdag 23 april 2022

Grenzen verleggen, is met dezelfde hartslag harder fietsen’, met zijn armen over elkaar kijkt Henk Lubberding ons aan. Zijn haar wappert in de wind, de witte rand onderaan zijn nek verraadt dat hij nog steeds wielrenner is. ‘De kunst,’ zegt hij, ‘is om heel veel te fietsen zonder moe thuis te komen. De basis mannen, het fundament is belangrijk en dat bereik je met trainen. ‘

Hij wil best met ons aan dat fundament werken. Sterker nog dat gaat hij ook doen, maar niet voordat hij zeker weet dat we veilig kunnen fietsen. Controle, goed en stabiel op je fiets zitten is essentieel. ‘Balans is meer dan dat, maar daar hebben we het later nog wel over.’ 

Voor zijn huis draaien en keren we urenlang tussen oranje pionnen door. Hij leert ons om echt te kunnen remmen. ‘Tijdens het remmen moet je blijven trappen,’ zegt hij met knarsende tanden en  krampachtig malende armen, ‘Zo blijft je gewicht onderin fiets zitten en sla je niet over de kop. Over hard rijden moeten jullie je eigenlijk niet meer druk maken, maar als we het doen moet je dit beheersen.’

‘Als ik buiten fiets,’ merkt Ton op, ‘durf ik nooit maximaal te gaan. Dan ben ik bang dat ik, als er iets gebeurt, ik mezelf niet meer kan verdedigen.’

‘Soms, moet je de moed vinden om ook als het niet goed gaat toch even de deur uit te gaan, maar niet altijd. Ik wilde altijd maar koersen en was op een gegeven moment helemaal leeg. Als Post dan tegen me zei dat hij me nodig had, ging ik toch weer. Balans,’ voor het eerst vandaag zwijgt Henk kort. Achter hem scheren de zwaluwen over het weiland, ‘als je fysiek de bodem hebt bereikt mannen, gaat je koppie eraan.’

Lees hier de overige dagboekdelen

Niels ®elen