31/12/2024 door Niels Roelen 0 Opmerkingen
Terugblik
Een terugblik op het afgelopen jaar in een brief aan mijn moeder.
N˚ 119 Zeist 31-12-2024
Lieve Mama,
Toen ik afgelopen zomer van Auschwitz via Bergen-Belsen terug naar Westerbork fietste, was ik stil. Van alle bewoners uit het achterhuis had alleen Otto, de vader van Anne, de weg terug mogen afleggen. Bij Bergen Belsen sliep ik een nacht illegaal in een veewagon die daar stond om ons te herinneren aan de geschiedenis van het Joodse volk. De nacht, de kou, de angst en het afgrijzen kropen er onder mijn huid waar het nu, op oudejaarsdag nog steeds zit.
Niet omdat ik moeite heb met het achter me te laten, maar omdat het een jaar is waarin het wordt gevoed. Een jaar waarvan me het gevoel bekruipt dat een verleden dat ver achter ons ligt nabije toekomst aan het worden is. In Nederland is een partij aan de macht die het onderbuikgevoel belangrijker maakt dan de feiten. Dat de democratie in het westen wankelt wordt duidelijk zichtbaar als de stembiljetten in Amerika gedegradeerd worden tot aandelen. Voor de puissant rijken als Musk is alles te koop. Over Rusland en Oekraïne of Gaza hoef ik niets te zeggen. Tenzij je geen bezwaar hebt om het label antisemiet opgeplakt te krijgen kun je over die laatste ook maar beter zwijgen
Zeker na die fietstocht lukt het me niet te zwijgen over racisme, antisemitisme, of andere abjecte “ismes”. De vraag over hoe een volk dat in de tweede wereldoorlog zo heeft geleden dit een ander volk aan kan doen, zit al mijn stilte in de weg. Ooit beloofden we ook om nooit te vergeten, maar ik betrap me er de laatste tijd op dat toch te doen. Juist dan, als ik niet achtervolgd word door dat verleden, kan ik echt gelukkig zijn.
Liefs
Niels
Niels ®elen
Opmerkingen
Schrijf een reactie