Met Rutte winnen we de oorlog niet

Toen Trump voor het eerst besloot om zich verkiesbaar te stellen, wist Obama precies wie hij was, wat er op het spel stond en hoe hij daarmee moest omgaan. Toen Rutte naar het Witte huis vertrok voor een gesprek met de Amerikaanse president Trump, wist hij met wie hij aan tafel zat, maar had hij geen flauw idee wat er speelde en wat daarmee te doen.

   Het is April 2011, Amerika bevindt zich in de aanloop naar de verkiezingen waar Trump zich voor het eerst roert als kandidaat. Met een verhaal over Obama’s geboorteakte, weet hij twijfel te zaaien, maar meer nog met de opmerkingen over zijn leiderschap. Openlijk twijfelt Donald of Obama de moed en het leiderschap heeft om het land te aan te sturen in een tijd van crisis of oorlog.

   ‘Now these are the kind of decisions that would keep me up at night’, grapt Obama ontspannen op het correspondence dinner over de besluiten die Donald Trump in de tv-serie celebrity apprentice heeft moeten maken. In minder dan een paar minuten tijd maakt hij gehakt van Fox news en Trump. Die laatste lacht weliswaar als een boer met kiespijn, maar lijkt overtuigd van het feit dat zijn lastercampagne effect zal hebben in de verkiezingen.

   Wat vrijwel niemand op dat moment weet, is dat Obama voor het diner toestemming heeft gegeven aan Seal Team Six voor een actie in het Pakistaanse Obottabad.

“Trump lacht weliswaar als een boer met kiespijn, maar lijkt overtuigd dat zijn lastercampagne effect zal hebben in de verkiezingen.”

   ‘Tonight I can report the American people and to the world that the U.S. have conducted an operation that killed Osama bin Laden, the leader of Al Qaeda’, of de timing van de operatie iets te maken heeft met het weerleggen van Donalds claim dat Obama geen krachtige leider is, weet ik niet. Wel weet ik dat zijn ontspannen optreden, zelfspot op het diner terwijl hij wist dat Amerikaanse soldaten op weg waren om staatsvijand nummer één uit te schakelen Trumps ambities naar de prullenbak verwezen. Obama wint de verkiezingen. Trump verdwijnt naar de achtergrond, maar het verlangen om president te worden, wraak te nemen groeit.

   ‘The end of the republic,’ grapt Obama op zijn laatste correspondence dinner, ‘has never looked better.’ Dat die grap onder Trump een steeds sterkere kern van waarheid lijkt te bevatten, kon hij toen nog niet weten, maar de gebeurtenissen op 6 januari 2021 waren een ernstig teken aan de wand van hoe rancune steeds dieper geworteld raakt bij deze man.

   ‘Trump,’ laat een groep van 27 psychiaters unaniem weten, ‘is een ernstige narcist en sociopaat die als hij te veel macht krijgt in staat is tot het ontketenen van de derde wereldoorlog.’

   Dat Trump in zijn tweede term niet van plan is om Amerika als democratie te laten bestaan, is niet alleen duidelijk terug te lezen in het plan 2025.

   ‘We’re going to have it fixed so good that you never have to vote again’, speculeert hij er openlijk over tijdens zijn campagne om over de uitspraken daarna nog maar te zwijgen.

   Direct na de verkiezingen zijn er de eerste tekenen aan de wand. Hij smijt met decreten om te laten zien dat hij en hij alleen bepaalt. Minderheden en buitenlanders worden bedreigd, journalisten geweerd, boeken gaan in de ban, legerleiders worden vervangen door loyale Trump aanhangers, met massaontslagen zaait hij angst onder de bevolking, er komt kritiek op de kunst en er is een lijst met woorden die uit de taal verbannen moeten worden. Gaza moet Trumptown aan de Israëlische riviera worden en de Oekraïne president wordt geschoffeerd. Niet Poetin, maar Oekraïne is de oorlog begonnen.

   Europa reageert mild. Wij moeten Trump aan boord houden, hebben hem nodig in de NAVO voor artikel 5 en dus zwijgen we over een autoritair leider, maar spreken van transactioneel leiderschap. Trump is een business man en zo moet je met hem omgaan, dan komen er oplossingen. De realiteit is dat Trump alleen deals sluit die hem iets opleveren en zich eraan houdt zolang ze hem iets opleveren.

   De fout die wij maken is dat wij naar hem kijken als een zakenman, als iemand die net als wij normaal is en uiteindelijk zal kiezen voor redelijkheid in plaats van een zero sum game. Om dat te voorkomen, lijkt het een slim plan van Rutte om Trump te paaien in the Oval Office. In feite beging de NAVO-baas daarmee een grote fout.

- Rutte had niet de moed om Trump aan te spreken op het herhaaldelijk schenden van artikel 2 en 4 van het NAVO handvest door hem en zijn regering -

   ‘U heeft de impasse met Oekraïne doorbroken’, complimenteerde Rutte Trump. De bedreiging in het gesprek van Groenland en Canada, liet hij liever aan zich voorbijgaan.

   Een sociopaat liegt voor eigen gewin, heeft een gebrek aan empathie, manipuleert anderen mede door te dreigen met agressie en is weliswaar gevoelig voor vleierij, maar dat zal zijn gedrag niet veranderen. Waar velen een strategie in het bezoek van de ‘Trumpfluisteraar’ zagen, zag ik een gebrek aan daadkracht van de hoogste baas van verbonden legers.

   ‘Trump is totaal gecommitteerd aan de NAVO,’ vertelde hij achteraf tegen een Nederlandse journalist, ‘totaal gecommitteerd aan artikel vijf.’

   Ook Trump liet na het gesprek van zich horen. Rutte mocht dan a nice guy zijn, maar belangrijker was dat Amerika snel controle kreeg over Groenland en voor de zoveelste keer herhaalde hij dat Canada veel beter af zou zijn als de 51e staat van Amerika.

   Een uitspraak waaruit blijkt dat Trump allesbehalve gecommitteerd is aan de NAVO. Net als zijn handelsoorlog is de uitspraak in strijd met artikel twee van de NAVO.

   “De Partijen zullen bijdragen tot een verdere ontwikkeling van vreedzame en vriendschappelijke internationale betrekkingen door haar vrije instellingen te versterken, door een beter begrip te wekken voor de grondslagen waarop deze instellingen berusten en door stabiliteit en welvaart te bevorderen. Zij zullen trachten tegenstellingen in haar internationale economische politiek uit de weg te ruimen en zij zullen economische samenwerking aanmoedigen tussen enige of alle Partijen.”

   In plaats van Trump daarop te wijzen, had Rutte zelfs niet de moed om artikel 4 over territoriale onschendbaarheid aan te halen. Er was veel lof voor hoe onze oud minister president het gesprek met Trump had gevoerd. Ik begreep het niet. Net zomin als ik zijn benoeming tot secretaris-generaal van de NAVO ooit heb begrepen. Mark Rutte is geen man die ik the decisions that would keep me up at night zie nemen. Geen man met wie je de oorlog gaat winnen en dat werd pijnlijk duidelijk in the Oval Office waar hij een kind in Disneyland was dat op schoot mocht bij Oom Donald.

Niels ®elen

<< Don't mention the war                                                                              Drill baby, drill>>