Frei

Rustdag

Zeist 11-9-2024

Beste Tom,

Na acht dagen fietsen, moesten mijn benen gisteren even wennen aan het niets doen. Uitslapen, uitpakken, een ochtendwandeling met Cristel (mijn trouwe en hoogstpersoonlijke rondemiss). koffie, een beetje door mijn huiskamer drentelen tot de wasmachine laat weten dat ze klaar is voor de volgende ronde, nog een koffie. Ik inspecteer de koelkast en maak een boodschappenlijstje, verzorg mijn fiets en doe haar een paar nieuwe bandjes cadeau. Misschien nog een koffie? 

Kort overweeg ik om een klein rondje te gaan fietsen, maar de dreigende lucht is voldoende reden om dit mijn net gesoigneerde bicyclette niet aan te doen.

‘Arbeid,’ leg ik mijn fiets uit, ‘is kracht keer de verplaatsing. Het is middelbare school natuurkunde. Een les die Anne misschien in het achterhuis kreeg. Als je hellingen, afdalingen, wind en rol- en andere weerstanden niet meerekent, hebben we in acht etappes samen een slordige honderdvijf-miljoen joules aan arbeid geleverd.’

Er zijn geen koersen die starten onder een boog waarop Arbeit macht Frei  te lezen valt, maar wij reden hem. Vijftien fietsers, een klein peloton of liever een lange ontsnapping. Het was niet de verrichtte arbeid die ons vrij maakte. Het is onze vrijheid, de luxe waar wij in leven, die het mogelijk maakt om een tocht als deze te maken. 

Groet,

Niels