10 Feb ’21 lockdown dag 56

Jarenlang ben ik gefascineerd geweest door wat er zich achter het houten schuifluik van de afhaalchinees afspeelde. Een mystieke taal in een geheime wereld waar je nooit meer dan een glimp van op wist te vangen. Simpelweg omdat het luik te klein was en te snel weer dicht ging, bleef het een raadsel. 

Ik stelde me voor dat het een idee was van Willy Wonka, de naam klonk Chinees genoeg. Dat er in die keuken een stelletje Oempa Loempia’s hun benen uit hun lijf renden. Roerend in ketels met nasi, bami en witte rijst. Kroepoek bakkend en foeyonghaaien vangend die in een razend tempo voor ons bereid werden.

‘Nummel 41: twee vooldeelmenu’s met saté en babi pangang. Kloepoek en sambal bij?’
‘Graag.’  
Chinees restaurant de Pauw was click en collect avant la lettre waar je op een zondagavond hooguit tien minuten op je bestelling hoefde te wachten en waar een verdienmodel achter zat.  

Niels ®elen