“Godverdegodver!”

Ik word wakker van een gemeen stekende pijn. Naast mij knippert in rood de dubbele punt tussen uren en minuten 03:57. Op een voet hink ik, zoekend naar de boosdoener, door de kamer, “smerige k#*@-wesp!” Mijn ogen moeten wennen aan het felle licht van de slaapkamerlamp.

Mijn boek valt van de bedrand, de kat schrikt wakker en hobbelt mauwend naar de trap. Hij heeft geen interesse in de kramp die de grote teen van mijn linkervoet omhoog laat wijzen. Hij heeft geen benul van mijn onderbewustzijn dat me voor de gek hield en de kramp in mijn droom vertaalde tot een wespensteek.

Ongeduldig komt hij me halen, geeft kopjes en mauwt harder. Bang dat ik zijn knorrende maag eerder niet gehoord heb. 04:02 “Donder op, het is nog veel te vroeg voor jou.” Het beest kijkt geen klok, hij weet slechts dat mijn opstaan betekent dat het etenstijd is.

Niels ®elen