Tom Dumoulin in het Roze, Giant Alpecin

‘Niels, met Tom. Zit je nog in Spanje?’

‘Nee, ik ben net thuis. Een paar uurtjes geleden geland,’ antwoord ik, ‘nu dus druk met boodschappenlijstjes en de was. Je kent het wel.’

‘Ben je de Cumbre del Sol nog opgereden?’

‘Ik was het wel plan.’

‘Maar je durfde niet?’

‘Niet na wat jij daar vorig jaar hebt laten zien Tom,’ antwoord ik, ‘hoe ging het gisteren?’

‘Tsja, wat zal ik zeggen.’

‘Dat het tijdens jouw rit geen weer was om in de Keukenhof naar een roze tulp te komen kijken? Dat een deel van de renners op tijdritfietsen kon starten en een ander deel op waterfietsen moest rijden?’

‘Doe dan de laatste maar. Roze tulp klinkt misschien aardig, maar tulpen bloeien maar zo kort en alleen in het voorjaar. Dat zou niet zo mooi zijn als je doel is om van de zomer Olympisch goud te winnen toch?’

‘Daar zeg je zo wat, wel lekker dat je nu weer even in de luwte zit.’

‘Ach, ik begon er aan te wennen hoor. Heb je de tijdrit wel gekeken?’

‘De samenvatting op Studio Sport, vreemd commentaar.’

‘Geen idee, wat zeiden ze dan?’

‘Je had andermaal niet de benen. Kruijswijk was wel goed bezig.’

‘Volgens mij pak ik op alle favorieten tijd. Niet zoveel als gehoopt, maar dat was in deze omstandigheden ook niet te verwachten, toch?’

‘Lijkt me niet. Het maakt ook niet uit toch?’

‘Nee, Rio telt,’ antwoordt Tom rustig, ‘al zal ik daar aan die Roglič nog weleens een zware dobber kunnen hebben.’

‘Dat geloof ik graag.’

‘Even iets heel anders. Naast dat gedoe over roze tulpen vragen mensen me hier steeds wat mijn favoriete Rembrandt is. Wat zou jij daarop zeggen?’

‘Geen Idee, als het om bloemen gaat zou ik eerder aan Van Gogh denken.’

‘Dat had ik dus ook! Ik dacht meer aan Vaas met roze rozen.’

‘Rembrandt is mij ook te donker, maar Christus in de storm op het meer van Galilea lijkt mij na die zeikende regen van gisteren een prachtige keuze.’

Niels ®elen