Lieve Twan,

Net als jij ben ik al jaren een fan van ‘The Correspondents’ Dinner’ en vond– let op voltooid verleden tijd –het een goed idee om ook in Nederland eens in het jaar zo’n verhaal te houden. De gedachte dat je als minister-president eens in het jaar de ruimte krijgt om uit je rol te stappen en een aantal kwesties met humor aan te stippen leek mij gezond, noodzakelijk zelfs om het in de politiek vol te kunnen houden.

Het Correspondents’ Dinner leerde mij dat Bush junior uitermate grappig was, maar vooral ook dat het in Amerika een zeer krachtig politiek middel is. Reputaties en ambities sneuvelen er of worden er gevormd. Het diner is een traditie in the States, die wat mij betreft door Obama met lef en gevoel tot een hoogtepunt is gekomen.

Als ik een favoriet mocht kiezen Twan, dan koos ik voor zijn speech van 2011. Alleen bij de opkomst al weet hij, voordat hij überhaupt een woord gesproken heeft, met zelfspot zichzelf boven de menigte te plaatsen als het nummer I am a real American door de speakers galmt. Een grap die hij voortzet door te beginnen over zijn geboorteakte en het tonen van zijn geboortevideo.

Natuurlijk is het grappig dat hij speelt met zijn Afrikaanse roots door een stukje van ‘The Lion King’ te laten zien, maar als militair analist zie ik iemand die zich bewust is van het feit dat de leeuw de koning der dieren is, the top of the food chain. Het culminatiepunt is de manier waarop hij Donald Trump, die zich toen voor het eerst kandidaat stelde, fileert. Niet dat stukje van wat Trump met het Witte Huis zou doen is interessant, Twan, maar het stuk erna.

Trump won aan populariteit door in zijn campagne te wijzen op het ‘feit’ dat Obama niet in staat zou zijn om de beslissingen te nemen die ertoe doen. Obama prijst ‘The Donald’ (alsof hij samen met Geert Wilders in Duckstad thuishoort) voor het nemen van een precair besluit in een tv-aflevering van Celebrity Apprentice.

‘These are the kind of decisions that would keep me up at night’, benadrukt de Amerikaanse president. Die net voor het Correspondents’ dinner SEAL Team 6 de opdracht heeft gegeven voor de arrestatie van Osama Bin Laden in de Pakistaanse stad Abottabad. 

Obama laat zien dat hij onder de druk van de arrestatie van staatsvijand nummer één zijn hoofd koel houdt. Sterker, ik verdenk hem er zelfs van dat het moment van arrestatie een bewuste keuze was om Trump (met succes overigens) af te serveren als presidentskandidaat.

Zelfspot is de basis van waaruit Obama anderen op de hak neemt. Hoe anders was dat bij Rutte die een handjevol bij elkaar geraapte grappen vertelde. ‘Gemaakte’ grappen in de verkeerde zin van het woord, waarbij de met klapvee gevulde zaal, op Jan Slagter na, beleefd lachte. Rutte was niet veel meer dan een verdwaalde clown met carnaval. Wat mij betreft het enige dat hij echt goed timede.

Vriendelijks,

Niels

Niels ®elen