15-05 Beaune – Brive La Gaillarde

deel 3 lees je hier

(Dag 3 vervolg Bernadette’s Angels, bedevaart Lourdes)

‘Ik had niet verwacht dat ik dit tegen je zou zeggen,’ tussen de punten van de lange grijze bandietensnor van Frank verschijnt een kwajongensachtige glimlach, ‘maar je bent me honderd procent meegevallen. Ik zag er tegenop dat je met ons mee zou rijden vandaag, maar het was leuk om je erbij te hebben.’

Frank is een Blue Helmet, een Libanon veteraan en onafscheidelijk van Brom bij wie ik de hele dag achterop gezeten heb.

‘Wat ga je eigenlijk over ons schrijven?’ vraagt Frank eerder die dag als we stil  staan langs een weiland om wat te eten.

‘Gewoon wat er komt, wat jullie me geven. Ik heb veel nagedacht over wat jij in Nederland tegen me zei. Over dat ik niet bij je achterop kon omdat je het dit jaar echt nodig hebt om even in je eigen helm te zijn.’

‘Ja, dat klopt.’

‘Er zit veel in die uitspraak. Iemand achterop hebben betekent denk ik dat je ineens een verantwoordelijkheid hebt. Je passagier is een schild dat de leegte tegenhoudt waar je naar verlangt.’

‘Dat is precies wat ik bedoel, maar ik heb echt niet alleen donkere gedachtes op de motor?’

‘Ik ook niet. Ik moest achterop denken aan honden en hoe die altijd op hun baasje gaan lijken.’ Voordat ik verder ga, kijkt Frank me even verbaasd aan. ‘Brom rijdt op een Britse Bulldog. Het gegrom van de cilinders, een uitlaat die af en toe blaft.’

‘Zo heb ik er nog nooit over nagedacht. Wat voor hond rijd ik?’

‘Je rijdt achter me, dus dat is lastig.’ Geduldig wacht Frank af hoe ik hem en zijn motor inschat, of ik het ijs tussen ons kan breken. ‘Een trouwe hond, fel als het moet, speels als het kan een herder.’

‘Een zwarte herder.’

Niels ®elen