‘Die rots daar,’ vanaf het meest oostelijke punt in de bufferzone tussen Turks- en Grieks Cyprus, wijs ik naar de zee, ‘dat is de rots waar Aphrodite geboren is.’ Samen staren we naar een groot, kaal stuk steen in een azuurblauwe zee. ‘Vanuit de zee, spoelt ze op een schelp met de golven aan land. Daar waar ze het land raakt, verandert de woeste grond in bloeiende velden.’

De mooiste vrouw op aarde is samen met Persepone, de godin van het dodenrijk co-ouder van Adonis. Het eerste co-ouderschap ter wereld, met een omgangsregeling door Zeus, oppergod en Harvey Weinstein (#metoo) uit de Griekse mythologie, in hoogst eigen persoon vastgelegd. Een regeling waarbij het vertrek van Adonis naar Aphrodite tot op de dag van vandaag ook de lente aankondigt. 

De plek waar we staan, waar ik het verhaal van Aphrodite doceer is Kato Pyrgos. Hemelsbreed ligt het een slordige 60 kilometer ten noorden van Paphos, haar eigenlijke geboorteplaats. Het gebied is out of bounce voor Nederlandse VN-militairen en dus ook voor mij. Ik weet dat ik lieg, maar dat doet nu niet ter zake. De Griekse mythologie zelf heeft in zijn geheel weinig met de waarheid van doen. Ik vertel het omdat mijn doel de middelen heiligt. 

In de hoop dat ik begeerd zal worden als Adonis, etaleer ik hier mijn kennis. Vertellend over de schoonheid, de seksualiteit en de vruchtbaarheid van Aphrodite probeer ik haar te verleiden. Even waan ik me Zeus die manipuleert om de vrouw te bereiken die voor hem staat. Gedreven door het begin van mijn hormonenlente.

‘Ik wil vader worden,’ beken ik eenmaal terug in onze hotelkamer onder de invloed van drank, ‘vader van onze dochter.’

‘Een dochter?’ Antwoordt ze hardop terwijl de ongestelde vragen zich van haar gezicht af laten lezen: Hoe serieus is dit, zwanger in de bruidsjurk die ze over vijf maanden aan moet en hoe weet je zeker dat het een dochter zal worden?

‘Echte mannen begeren eerst de schoonheid en hunkeren daarna pas naar kracht.’ Licht ik mijn onverklaarbare onbesuisdheid toe.

Ik heb niet door dat ik in de ban ben van Aphrodite. Ontoerekeningsvatbaarheid die me niet kwalijk valt te nemen als je beseft dat de dochter van Zeus zelfs voor hem een rebelse en ontembare godin was. Beschermgodin van de zeelui, kunsten, letteren en de wetenschap. Godin van het huwelijk en de oorlog. De oorlog die je in de ontoerekeningsvatbaarheid van verliefdheid overziet, maar waar menig huwelijk uiteindelijk strandt.  

Niels ®elen