Engeland, Frankijk, Turkije en Estland. Veel meer landen waarvan ik denk dat ze norm van 2 procent van het BBP halen weet ik in Europa niet zo snel op te noemen. De eerste drie zijn altijd al landen geweest die internationaal gezien sterk op hun militaire vermogen leunen. Estland niet, Estland heeft geen keuze. Met een buurman als Poetin is de dreiging voor de Esten voelbaar aanwezig.
Nederland (net als vele andere Europese landen) heeft die dreiging lang niet gevoeld en dus zagen we geen enkele reden om de volledige contributie aan de NAVO af te dragen. Oorlogen leken ver weg en met de VS hadden we een grote broer achter wiens rug we altijd veilig zouden kunnen schuilen.
Hoe anders zag de wereld er uit toen, tot de grote verbazing van menig Europeaan en democraat, Trump als overwinnaar uit de Amerikaanse verkiezingen kwam rollen. Zijn idee om een ‘Mexicaanse’ muur te bouwen die de Mexicanen zouden betalen was een van de vele redenen om hem niet serieus te nemen. Als het echter aankomt op zijn visie op de NAVO kan ik hem geen ongelijk geven.
De keuze van Trump als president maakt me ongerust. Al enige tijd lang worstel ik met de gedachte dat het niet politici zijn die de wereld leiden, maar de grote bedrijven. Nu er een megalomane zakenman tot president is verkozen is die angst waar geworden. Al geeft het ook helderheid. Zakenmannen sluiten deals en deals worden nageleefd. De deal met de NAVO is 2 procent. Tel daar de achterstallige betalingen (mogelijk met rente) bij op en hij heeft een punt. Betaal je niet? Prima, dan zetten we je uit het verbond en hoef je niet meer te rekenen op onze steun.
Terwijl er op het schaakbord van Europa een tsaar voor veel geld nieuwe schaakstukken laat ontwikkelen, legt Trump met zijn uitspraken een bom onder artikel 5 van de NAVO. Een bom die onder de Europese ministers van Defensie tot een kortstondige paniek leidde. Paniek die snel door onze Florence Nightingales gepareerd werd met plannen om te redden wat er te redden valt. Een teken van goede wil om pleisters op de Amerikaanse wonden te plakken.
Zo stuurt onze minister Hennis nu aan op 2 miljard erbij. Een fors bedrag, maar dat komt in een wat opportune rekensom neer op 1,4 procent van het BBP; het Europese gemiddelde. Je hoeft geen wiskunde gestudeerd te hebben om vast te stellen dat we daarmee nog steeds ruim onder de afgesproken norm zitten. Ik me vraag daarom af of ook wij, net als Trump, nog wel heil zien in de NAVO. Trump heeft immers al laten zien dat de term vriend in de nieuwe zakelijkheid niet bepaald wordt door regime. Hij is slechts geïnteresseerd in de bereidheid van staten om op zijn voorwaarden zaken te doen. De president van grab them by the pussy has got us by the balls.
Niels ®elen
