‘Was het de druk?’ plaag ik Sagan als we om geld op te halen voor gewonde soldaten over de Grebbeberg fietsen.

‘Ik raakte hem niet eens Niels,’ zelden zag ik de Slowaak zo geïrriteerd als vandaag, ‘kijk de beelden nog maar eens goed. Eerst raakt zijn hoofd mij, daarna valt hij en dan pas komt mijn elleboog.’

‘Een typisch gevalletje zelfverdediging?’

‘Even serieus man, wat vind je nu echt? Wat zag jij?’

‘Er zijn veel dingen die mij in die sprint verbaasden’ hijg ik op het steile stukje van de Grebbeberg vlak voor het ereveld. ‘Om te beginnen is er geen gat. Ik bedoel Cav is klein, maar ook hij ziet dat hier onmogelijk een renner doorheen past.’

‘Precies!’

‘Verder sprint Démare in een lijn die net zo recht is als het pad van een dronken clochard langs de Seine en rijdt hij Bouhanni bijna onderuit. Vervolgens, en dat is misschien nog wel het grootste wonder, gedraagt Nacer zich keurig.

‘Ja, dat was inderdaad een klein wonder. Die gifkikker heeft mensen voor minder van de fiets gerukt.’

‘En tot slot moet Cavendish niet zeuren als je bedenkt hoe hij afgelopen jaar letterlijk iemand van de baan reed.’

‘Dat is emotie Roelen en staat hier helemaal los van,’ merkt Peter terecht op. ‘maar waarom sluiten ze me uit? Declassering is tot daaraan toe, maar zo hop de Tour uit.’

‘Je bent een Englishman in New York.’

‘Een wat?’

‘Geen Fransman in La Grande Boucle.’

‘Geloof je werkelijk dat de jury met zo’n bril naar een sprint kijkt?’ Verbaasd kijkt Sagan opzij.

‘Het blijft Frankrijk,’ antwoord ik, ‘bovendien heb ik wat dat betreft wel gekkere dingen gezien.’

‘Zoals?’

‘Een etappewinnaar die zich laat interviewen met een skibril om zijn nek.’

‘Gejat,’ lacht Sagan, ‘van Roglic.’

Niels ®elen