Toverdrank

Etappe 6 Hechtel – Oirschot 154 km 

Het is 75 jaar na D-Day en daarom fietst een groep van 14 renners, een aantal met fysieke of psychische verwondingen, in de voetsporen van de Prinses Irene Brigade, van Arromanches terug naar Oirschot.

‘Niels,’ Henk van Lankhof tikt me even aan, ‘deze is voor jou, die spreekt alleen maar Frans.’

Ik knik en laat me een positie naar achter zakken tot ik naast de Fransman rijdt. Zijn nieuwsgierigheid bracht hem in het laatste wiel van ons peloton.

‘U bent vast een Breton.’

‘Gaulle,’ schudt de man resoluut zijn hoofd, ‘ik ben geen Breton, maar een Galliër.’

Idee-fixe

‘Exusez.’ Als ik opnieuw opzij kijk, begrijp ik waarom hij er een punt van maakt. Zijn postuur en snor, misschien is het een idee-fixe, een waan, maar ineens fiets ik naast de achter, achter, achter enz kleinzoon van Asterix. ‘Bent u vrij vandaag?’

‘Ik ben 62 en sinds dit jaar met pensioen. Veertig jaar lang heb ik hier voor de raffinaderijen gewerkt. In de olie.’

Tot aan onze stop fietst de man met ons mee en vertelt hij over de toverketels van zijn werk, vrouw en kinderen.

In de dagen die volgen sluit er niemand meer bij ons aan tot de laatste etappe. Een tiental gastrenners staan in Oirschot op ons te wachten voor de laatste 100 kilometer. In die ereronde fiets ik een stuk naast Patrick. Zijn grootvader volgde in de oorlog het pad dat wij fietsten tot aan Market Garden. 

Opa trouwde voor het vertrek naar Normandië met een Britse en gaf na de oorlog een twee uur durend interview over die laatste jaren van de oorlog. Het interview ligt bij Patrick thuis en ik kan hem bijna niet geloven als hij zegt dat hij het eigenlijk nog nooit beluisterd heeft. De bijzondere verhalen die mensen vertellen zijn voor mij juist de toverdrank van deze tocht.

Niels ®elen

Etappe 5 lees je hier

Dit blog steunen? tof!