Lieve Arnon,

Sinds mijn terugkomst uit Afghanistan in 2007 ben ik een zwevende kiezer. Het is niet zozeer dat ik tijdens de missie mijn interesse in de politiek heb verloren, maar veel meer het vertrouwen erin. Omdat ik graag een mening wil hebben over de democratie, Arnon, lijkt het me niet meer dan een morele plicht om te gaan stemmen.

Terwijl ik me door de verkiezingsprogramma’s van alle partijen worstel, wordt me langzaam maar zeker duidelijk wat er mis gaat in onze maatschappij. Waar de PVV praat over Henk en Ingrid, voegt DENK meester Rik, verpleegkundige Thea, tante Latifa, Mark en Murat en nog een handjevol Nederlanders toe aan het debat.

Het noemen van namen moet ons het gevoel geven dat de politiek haar best doet om het contact met de burger te herstellen. In feite is het natuurlijk niets anders dan populisme, Arnon. Populisme dat zelfs nog verder voert doordat Halbe, Geert, Sylvana of welke politcus dan ook zich persoonlijk mengen in onderwerpen als de Pietendiscussie op bijna individueel niveau.

DENK wil zelfs nog een stapje verder gaan, geografische aanduidingen die verwijzen naar ons slavernijverleden dienen uit het straatbeeld te verdwijnen. Zo past de Coentunnel, waarvan ik me afvraag hoeveel mensen aan slavernij denken als ze daar in de file staan, niet meer bij de ethische übermensheid die we na jaren evolutie zouden zijn geworden.

Terwijl ik het hoorde vroeg ik me af, Arnon, wat de partij vindt dat we moeten doen met het Colosseum in Rome, de piramides in Egypte of de bouwwerken van het oude Athene, als we het verleden achter ons verbranden. Daarnaast ben ik uitgerekend nu nieuwsgierig naar hoe ze zich gaan uitspreken over de profeet Mohammed, die zelf slaven hield en verhandelde.

Het is prachtig dat politici hun best doen om te luisteren naar mij als burger, maar ze maken (uit angst om mij als individuele kiezer te verliezen) vervolgens de cruciale fout om met de wolven in het bos te huilen, en niet meer uit te zoomen. Ze bestrijden zo symptomen waar het juist hun plicht is om vanuit die situatie juist het grotere geheel te zien en de onderwerpen in een breder perspectief te plaatsen.

Dat onze democratie in de herfst van haar bestaan beland is, zie je aan het aantal eikels dat in de Kamer voor het oprapen ligt, schoot het door mijn hoofd toen ik las dat er politici zijn die serieus in hun verkiezingsprogramma vermelden dat de media gecontroleerd moeten worden en dat er een racismeregister en -politie moeten komen.

Pas na de politieke winter, ik vrees in de vorm van een stevige wereldoorlog, zal er een nieuwe orde uit de as herrijzen, Arnon. Natuurlijk zie ik wel een alternatief: We kunnen nog altijd een beroep doen op onze ratio, maar er zijn bitter weinig mensen die daarvoor lijken te kiezen.

Liefs,

Niels