‘Niet gelijk kijken hoor, maar zie je die man met dat baardje die daar aankomt?’ Twee van de vier vrouwen proberen onopvallend zijn kant op te kijken.

‘Ik vraag me af of het wel goed met hem gaat. Of hij niet een beetje gestoord is.’

‘Gestoord of verliefd?’

‘Het is die man van de Akkerwindelaan. Hij is niet helemaal lekker terug gekomen van een militaire missie. PTSS ofzo.’

‘Oh, is hij dat?’

‘Ja, ik ken hem wel. Zijn zoon zat ook op de Floris, in dezelfde klas als mijn dochter.’

‘Vertel!’

‘Hij is beide.’

‘Wat bedoel je met beide?’

‘Verliefd en gestoord, maar dat is allang voor zijn missie gebeurd.’

‘Echt?’

‘Ja, ik hoorde het van een vriendin die zijn ex nog weleens spreekt. Een drama.’

‘Dames.’ Hij knikt vriendelijk bij het passeren.

‘Goedenavond.’ Antwoorden ze in koor. Vals lachend staren ze hem na tot aan de ingang van de supermarkt. Van onder hun paraplu’s zien ze hoe de trancemuziek die hard door zijn koptelefoon schalt, ritme geeft aan zijn heupen en benen.

Als hij op de terugweg de straat inloopt, zwaait hij vrolijk naar zijn dochter die toevallig samen met een vriendinnetje vanaf de andere kant van de straat aan komt fietsen. Het vriendinnetje lacht en zwaait terug maar op honderd meter afstand leest hij de afkeurende blik van zijn puberende dochter.

‘Pap, dat moet je niet meer doen hoor’, fluistert ze in de keuken. Nieuwsgierig kijkt ze tussen de boodschappen om te ontdekken wat ze vanavond zullen eten.

‘Wat?’

‘Dansend over straat lopen.’

‘Dat is juist heerlijk, het maakt me vrolijk.’

‘Ja, maar je bent geen twintig meer.’

‘Na je twintigste mag je niet meer op straat dansend over straat?’

‘Nee, het is slecht voor mijn imago.’

Niels ®elen