Annemarie Snels leidt het protest
Schuchter sta ik met een man of tien in de foyer van het Amstel Hotel. Over een kwartiertje zullen we bij het verkiezingsdebat in Carré flyers uitdelen. Flyers die zeggen dat ons materieel en personeel de afgelopen jaren zijn uitgehold. Die vraagtekens zetten bij de opmerkingen van mevrouw Hennis over militairen als het grootste kapitaal van de krijgsmacht.
Voor het eerst in mijn leven ben ik demonstrant en dat voelt ongemakkelijk. Militairen protesteren niet, betoogde Lord Tennyson lang geleden al in zijn Charge of the Light Brigade: ‘Theirs not to make reply, theirs not to reason why, theirs but to do and die.’
Loyaliteit is de grootste deugd van een militair en vanuit die gedachte was ik jarenlang ook geen lid van een vakbond. Militairen hebben geen bonden nodig, dacht ik. Wie we in onze kern zijn, wat we doen, onze trots, kameraadschap en gezworen trouw, dat was wat me dreef. De eenheid is mijn bond en protest niets minder dan verraad, muiterij.
De kern van wie wij zijn, wordt samengevat in moed, beleid en trouw. Een kern die politiek een andere lading heeft. Politici weten dat je de kracht van deze begrippen kunt degraderen tot woorden. Woorden waarmee ze uitgerekend op ons militairen een appel doen om te zwijgen.
‘Dit is geen land van helden, dit is een land van belastingontduikers, gelijkhebbers en goed zijn ná de oorlog’, schreef Arnold Jansen op de Haar in zijn prachtige gedicht ‘Soldatenlaarzen’.
Terwijl in het theater de politici vechten om de trouw van de kiezer, praat ik met Balou. Bijna twintig jaar geleden gingen we samen op missie. Trouw spreekt de oude korporaal (nu motoragent) me nog steeds aan met ‘luit’. Ons groepje loopt door tot Bistro Baret in de Korte Amstelstraat waar ons protest eindigt. Net als loyaliteit is de straat een one way street.
Niels ®elen
Sterk stukje tekst kanjer ! Loyaliteit en integriteit zijn de pijlers van het leger …. dat wordt inderdaad vaak ten onrechte gebruikt door politici en hoge heren bij Defensie …
Met een buigen of barsten beleid als gevolg. Gelukkig heeft Defensie ook officieren zoals jij dat het beleid aan de kaak stellen
De laatste drie jaar van mijn actieve diensttijd kwam er dan ook een einde aan mijn loyaliteit zoals van ons verwacht werd. De regering, de minister van defensie maar ook de CDS, CLAS, C-OTCO ja zelfs C-LTC hadden hun recht op mijn loyaliteit na 34 jaar verspeeld. Mijn loyaliteit gold uitsluitend nog mijn collega’s en mijn cursisten, de mannen en vrouwen met wie ik dagelijks met veel respect en plezier samenwerkte. Immers op de werkvloer is loyaliteit geen eenrichtingsverkeer.
Dus Niels wederom to the point. Echter ik ben bang dat zolang commandanten tot,op het hoogste niveau zich stilzwijgend blijven schikken, de nimmer aflatende loyaliteit waar defensie op blijft draaien eenrichtingsverkeer zal blijven.