N˚ 84                                                                                                    Zeist 20-04-2020

Lieve Mama,

“Geep”, terwijl ik al bezig was om de punten te tellen, wees Cristel me op het feit dat dit woord niet in de Dikke van Dale stond. ‘Dat is een term bij het zeilen’, omdat Cris niet begreep wat daar nou zo grappig aan was, legde ik haar uit dat dit de standaardreactie van papa was als hij een woord op het bord legde dat jij niet kende. Een woord dat hoogstwaarschijnlijk ook niet bestond. ‘Maar even serieus, een geep is een vis’, als bewijs toonde ik het plaatje dat ik via Google gevonden had. 

Geep, veel punten was het niet waard en ik had natuurlijk veel liever een corona neologisme op het bord gelegd. Anderhalvemetermaatschappij past net op het bord en met drie keer woordwaarde aan beide randen tikt het qua punten ook lekker aan. Lukt dat niet dan zijn er nog veel mooie lange woorden waar nu niemand bezwaar tegen durft te maken. ‘Dat is een term uit de coronacrisis’, rechtvaardigt alles. Dettollen (ontsmetten), balconcert, coronahoester, haarakiri (je kapsel laten bijwerken door je partner), leunstoeltriage (bekende Nederlanders die denken dat hun mening iets toevoegt aan het professionele debat), nasleepklacht of raambezoek.

Raambezoek. Dat was in het nieuwe vroeger een keurige manier om mensen te beschrijven die prostitués op de nu gesloten Wallen frequenteerden. In onze huidige afstandsmaatschappij is het Face-timen met opa en oma waarbij het glazen scherm dat je van elkaar scheidt niet dat van je iPad is, maar het breedbeeldvenster van je zelfisolatiebunker. Je vindt het, voor achtendertig punten, ook onder het synoniem zwaaibezoek. 

Liefs     

Niels