Met de komst van de herfst, kwam ook de leegstand op de bovenste verdieping van de boom in de tuin bij de buurvrouw aan het licht. Ik ben geen kenner, maar vanuit het keukenraam lijkt het mij voor mus, mees of roodborst een villa. Voor ekster, kraai of duif daarentegen is het niet veel meer dan een eenkamerappartement.

Er bestaat geen Funduif, een website waar leegstaande vogelnesten te koop worden aangeboden. Lege vogelnesten zijn veel eerder kraakpanden die vroeger of later weer bezet zullen worden door een toevallige ruitentikker.

Die kruimeldief zit nu op een tak niet al te ver verwijderd van het nest. Zenuwachtig inspecteert hij de buurt. In de kastanje naast hem staat nog een huis leeg. Zo’n voorgefabriceerd Vinex dingetje, waar grote herrieschoppers geen interesse in hebben. Een paar bomen verderop klinkt het lawaai van een specht die neurotisch werkt aan een verbouwing, maar op zich een prima wijkje.

Nu hij weet hoe de buurt er uitziet, hopt de duif voorzichtig een paar takken hogerop. Als een generaal die zojuist de citadel heeft veroverd, kijkt hij omlaag; het nest in. Hier en daar zit er een gat in de fundering dat gedicht zal moeten worden. De isolatie is aan vernieuwing toe, maar grote gebreken lijken er niet te zijn.

Zoals de meeste mensen voorzichtig een koude zee inlopen, neemt de duif langzaam bezit van het nest. Hij draait en keert in het nest, springt er uit, vliegt een keer af en aan en neemt opnieuw plaats. Zijn lichaam past op het nest als de duim van Hans Brinker in de dijk.

Hij heeft geen Happnof arendsogen nodig om te zien wat er zoal aan dames in buurt ronddartelt. Op de dakkapellen aan de overkant spot hij er zo al drie. In de dakgoot rechts van hem zit een opgedoft exemplaar waar hij als een bouwvakker naar fluit.

Bij ons binnen horen we hoe er op de radio wordt gewaarschuwd voor een periode van strenge vorst. ‘Laat maar komen,’ zie je hem denken, ‘ik ben al klaar voor een fantastisch voorjaar.’

Niels ®elen