Het hek door, links en dan gelijk aan mijn rechterhand. Ik hoef niet te zoeken, zijn naam prijkt duidelijk zichtbaar op witsteen. Ik ga zitten en voel hoe het gras verkoeling brengt aan mijn kont en benen. De wind leidt mijn aandacht af van de zon die me verbrandt.

‘We moeten niet denken dat het leger op zijn gat ligt. Niet denken dat we op ons gat liggen? Natuurlijk denk ik dat niet, we liggen half in coma op de straat te bloeden. Geen mens die reanimeert, eerder lopen ze met een boog om ons heen als om een zwerver met schurft.

Onze rechtse directe werd geamputeerd en als prothese verkochten we de tanks aan Finland dat ons nu zal gaan beschermen. Een oefening om onze slagkracht aan de Russen te laten zien was niet meer en niet minder dan een marketingverhaal om de infanterievoertuigen aan de Esten te kunnen slijten. Met een handjevol JSF’s moeten de taken van een paar squadrons F-16’s uitgevoerd worden en onze eens zo trotse marine wordt mede drijvende gehouden door de steun van de Belgen.

Het personeel, ons grootste kapitaal, klaagt over een CAO die er al jaren niet is. Niet hardop natuurlijk, dat is onze eer te na, immers: Theirs not to reason why, theirs but to do and die.’

Wielrenners die elkaar in de laatste meters van het venijnige klimmetje achter me proberen af te troeven schrikken wat vogels op.

‘Wat wil je dat ik doe?’ Doorbreek ik de korte stilte

‘Jij moet het zeggen!’

‘Maar ik wil het niet.’

‘Gevraagd of ongevraagd advies geven, weet je nog? Je moet, het is jouw taak.’

Ik zucht. ‘Ik heb hier geen zin in, in dit gesprek. Niet nu, niet hier, niet na alles wat ik de afgelopen weken al gezegd heb. Het is niet dat ik bang ben, eerder moe.’

‘Slap excuus’, klinkt het verwijtend als ik opsta, wegloop en het hek hard achter me dicht laat vallen.

‘Waarom doe je het zelf eigenlijk niet? Dit zijn immers jouw woorden.’

De onbekende soldaat neuriet ‘Kreuz unter Kreuzen, so enden sie. Kreuz unter Kreuzen, wer denkt an sie. So war es immer, begreift man nie’, Marlène Dietrich verder blijft het doodstil.

Niels ®elen