Etappe 4 Amiens – Mons 154 km
Het is 75 jaar na D-Day en daarom fietst een groep van 14 renners, een aantal met fysieke of psychische verwondingen, in de voetsporen van de Prinses Irene Brigade, van Arromanches terug naar Oirschot.
Na vier dagen fietsen, belanden we langzaam maar zeker in die andere oorlog langs de Somme. Elke paar kilometer passeren we wel ergens een bordje dat verwijst naar een begraafplaats. Er liggen monumenten op onze route voor gesneuvelde soldaten, tanks en de dieren die tijdens de oorlog omkwamen. Zelfs de data dat het front zich daar of daar en nu weer hier bevond, worden ons niet onthouden.
Hoe traag het front destijds vooruit kroop, staat in een schril contrast tot het tempo waarmee wij vandaag tijd winnen. Niet alleen loopt de glooiende weg voornamelijk omlaag, maar de hele dag al blaast een stevige zuidwestenwind ons richting België. Gemak dat slechts even verstoord zal worden door een kasseienstrook die ook opgenomen is in Parijs – Roubaix.
In tegenstelling tot Mike die al de hele dag voorop rijdt, geloof ik niet dat er in mij ooit de ambitie heeft geleefd om over straatkeien te rijden. Ik stuiter over zone pavé nummer 20 uit de hel van het noorden. Een koers die zijn bijnaam niet dankt aan de in totaal zeventwintig kasseienstroken, maar aan verschroeide slagvelden van de Eerste Wereldoorlog die ze doorkruist.
52,7 km aan kinderkopjes telt de hel. Een pijnlijk toepasselijke naam als je even de moeite neemt om een ereveld op te lopen en uit te rekenen wat de leeftijd was van de soldaten die hier sneuvelden.
Niels ®elen
