In Caromb heb ik geen krant, slecht internet en een satelliettv die geen fatsoenlijke zender doorgeeft. Terwijl de NAVO zich druk maakt over het ingrijpen van Turkije vecht ik tegen de hitte en de vliegen op de Mont Ventoux. Mijn lichaam is in alle staten van oorlog en zal alle fasen van oorlog ook doorlopen, mijn hoofd zal elk logisch besluit gedurende deze beklimming uit de weg gaan. Deze oorlog is een noodzaak en er moet gewonnen worden.
Oorlog zit in alles. In mijn lichaam voeren goede en slechte bacteriën een strijd die door zal gaan tot aan mijn dood. Het melkzuur zal vandaag het zuurstoftransport van mijn rode bloedlichaampjes proberen af te snijden, maar vannacht al zullen ze een tegenaanval inzetten en sterker terugkeren dan voorheen. Tenminste, als ik niet te diep ga waardoor andere bacteriën de kans krijgen om de macht over te nemen.
War is a learning game, and the loser tends to learn the most, schiet het door mijn hoofd. De loopgraven van de Eerste Wereldoorlog, een fantasieloze naam voor een oorlog die hij kreeg bij het uitblijven van een groot Imperium als het Romeinse of Ottomaanse Rijk, brachten de Duitsers op het idee voor een Blitzkrieg. De Duitsers als een gemuteerd virus, resistent tegen de oude antibiotica.
Op de berg waar Simpson sneuvelde, verkeer ik als een profeet in een hallucinaire staat. Oorlog hamert door mijn hoofd. Vrede is een eufemisme waarmee we niet alleen onze aard ontkennen, maar ook dat onze wereld in een constante staat van oorlog is en zal zijn. Alleen al uit noodzaak: balans vraagt gewicht aan beide kanten van de weegschaal, maar omdat we dat niet willen geloven, spreken we van conflicten of conflicthaarden alsof het gaat om kleine blessures.
Afghanistan, Mali en IS zijn geen blessures. Het zijn gezwellen van een gemuteerd virus, van een tegenstander die geleerd heeft dat hij met regulier optreden geen kans maken tegen de legers van de NAVO en daarom op een andere manier vechten. Wereldoorlog III is aan de gang, maar er is niemand die dat hardop zegt.
‘Dit nooit meer’ beloofden we na 1945 tegen beter weten in. Ethiek en fatsoen staan ons verstand in de weg. Het zou beter zijn om de zaken vanuit een biologisch of Darwinistisch principe te bekijken. Oorlog is dan niet meer dan een vorm van evolutie, een onderdeel van natuurlijke selectie.
