Bommelding Brief N˚73

N˚ 73                                                                                                               Zeist 10-01-2020

Lieve Mama,

Er werd ons destijds niet verteld waarom we de school niet in mochten, maar onze conciërges Bas van Lopik en mijnheer van den Boogaard vertelden ons voorlopig op het schoolplein te verzamelen. Toen het plein vol stond, vertelde mijnheer Willemse ons onder luis gejuich dat alle lessen vandaag kwamen te vervallen. We mochten naar huis. Omdat we de achttien kilometer niet voor niets gefietst wilden hebben, besloten we om op terugweg in het Lingebos te gaan zwemmen in onze gymspullen. 

De verklaring voor de sluiting van de school was een dag later op het mededelingenbord in de centrale hal te lezen. Een bericht dat aan mij voorbijging omdat ik me van Bas direct moest melden bij de conrector. 

‘Wat weet jij hiervan?’ vroeg mijnheer Willemse, sabbelend op zijn pijp, aan me. 

Op het A4-tje dat hij onder mijn neus duwde stond liggend afgedrukt in dikke letters maar een enkel woord te lezen. Na drie keer lezen keek ik op en legde hem uit dat ik geen flauw idee had van wat een bommel-ding is. Terwijl hij zijn pijp uit de mond haalde, keek hij me even indringend aan en verlegde de klemtoon voor me: bom-melding.

Met al die bombrieven die er op dit moment verstuurd worden, twijfelde ik of ik je deze week wel moest schrijven. Ik wil je niet onnodig de stuipen op het lijf jagen. Ik wil niet dat je met trillende handen een envelop open moet maken en boven alles wil ik mezelf niet verdacht maken. 73 brieven op dezelfde dag, in dezelfde envelop kunnen voor een oplettende postbode aanleiding zijn om mijn naam te tippen bij de politie. Het zou onterecht zijn, want ik ben onschuldig. Net als toen.

Liefs     

Niels    

Share and Enjoy !

Shares

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics