Adieu, een afscheidsbrief aan Jeanine Hennis

Minister Hennis

Lieve Jeanine,

 

Ongetwijfeld zal je naderende afscheid bij defensie je pijn doen en ik zou graag helpen dit te verzachten. Militairen hebben de nodige ervaring met afscheid nemen, van vrouw, kinderen, familie en vrienden en al snel leerde ik dat er voor mij maar een manier is. Snel en zonder omkijken. Hoe langer je het rekt, des te pijnlijker het wordt. Terugkijken op het moment van scheiden brengt vrijwel altijd twijfel en militairen moeten op beslissende momenten niet twijfelen.

Bovendien hoe kies je uit al die prachtige momenten een hoogtepunt? Was het de dag dat je uitgeroepen werd tot meest invloedrijke vrouw van Nederland? Misschien was het de overwinning op Jan Bossink die je met een rake tweet over Venezuela ontredderd achterliet op het slagveld van de sociale media?

Zelf gok ik op een van de vele bezoeken aan operationele eenheden. Zoals in Mali waar je, althans zo gaat het verhaal, in de verzengende hitte een briefing kreeg van een kapitein. Na enige tijd zat iedereen badend in het zweet te luisteren naar de voortgang van onze soldaten in Afrika. Bij het afscheid gaf je de kapitein een hand, keek hem aan en zou gezegd hebben: ‘Kapitein, ik ben nog nooit zo nat geweest.’

Een verhaal dat doet denken aan het bezoek per helikopter aan de luchtmobiele brigade. De kist landde in het hoge gras waar je met hakken (zelf zou ik in dit geval voor een paar hoge laarzen gekozen hebben, maar dat terzijde) en een broekpak doorheen ploeterde tot aan de commandopost. Na het bezoek bracht een andere kapitein je door het vochtige gras terug naar de heli. Ook hier zou je vlak voor het instijgen omgekeken hebben, een stevige hand gegeven hebben en met een glimlach gezegd hebben dat je nog nooit zo nat was geweest. Beide kapiteins waardeerden je militaire gevoel voor humor, maar wilden desalniettemin anoniem blijven.

Als militair docent conceptueel denken en schrijver heb ik ook de moeite genomen om de uitspraak in een ander perspectief te plaatsen. Zo’n uitspraak moet je niet letterlijk nemen, het is een metafoor. Een manier om uit te leggen dat het niet goed met ons leger gaat. Het gaat over rammelend materieel en het gebrek aan munitie waardoor er voorlopig ook geen kogels door de kerk van een militaire CAO zullen vliegen. Het is een manier om te zeggen dat het water ons aan de lippen staat.

Van alle momenten waar je terecht met weemoed op terug mag kijken, ben ik eigenlijk naar een ding echt nieuwsgierig. Waar was je Jeanine op de momenten dat het moeilijk was? Toen het personeel en de bonden je een rode kaart wilden geven of toen ze Plein 4 belegerden? De moeilijke momenten waar gewone mensen vaak wegduiken en militairen juist opstaan om hun werk te doen.

 

Liefs,

Niels

 

Share and Enjoy !

Shares

7 comments

  • Henk  

    Het is te hopen dat het werkelijk een afscheidsbrief mag zijn en blijven. Het moet je niet verbazen wanneer de Haagse tinnegieters er met de verdeling van de poet op uit komen dat mevrouw er nog vier jaar aan vast mag plakken. Wegens eigen verklaard succes geprolongeerd, zeg maar.

  • Willem  

    Ze was er wel toen we het ministerie gingen belegeren. Ze kwam langsgeslopen zo ver mogelijk bij ons vandaan bijna langs de buitenmuur schurend, niet op of om kijkend en zogenaamd druk in gesprek zijnd met haar begeleidsters……

  • Dan  

    Beste Niels,
    Hoewel cynisch bedoelt, is zelfs jouw open brief teveel eer voor deze vr… uh min….. uh werkg….. uh, ja wat eigenlijk?

  • Hans  

    Leuk stukje. Nu graag iemand aan het roer/stuur die WEL ervaring heeft in het leger en die weet wat er omgaat in de koppies en tussen de oren van ons en wat er gebeurd op de werkvloer. Maar die kans is klein omdat er niet heel veel gedaan word met alles wat wij aangeven cq aandragen om het werk goed/beter te doen danwel aantrekkerlijker te maken voor ons maar ook zeker voor onze opvolgers. Ik zwaai straks af na dik 16 jaar en ik zie de toekomst voor mijn collega’s somber tegemoet.

  • Hans Rutten  

    Waarschijnlijk ook soppend nat na de belegering van een heuveltje ……. Venus is er niets bij! Als ze het droog gehouden had, had ze misschien wat gevoel overgehouden en aandacht aan de problematiek kunnen geven door aktie te nemen!

  • Jaco  

    Of bij de zitting Commissie Rechten van de Mens in Utrecht….waar je natuurlijk met uitgestoken hand je mensen begroet ondanks dat je een verschil van mening met ze hebt….het werd sluipend de zij ingang.

  • willem uut hardenberg  

    toen zat ze waarschijnlijk thee te leuten met de andere europese dames van defensie

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics