Door de vacuüm verpakte menigte werkt ze zich een weg naar buiten. In een hoekje van het station hangt een groepje festivalgangers op hun in vuilniszakken gepropte slaapzakken. De natgeregende menigte ruikt naar natte hond, een geur die af en toe overtroffen word door die van knoflook en alcohol.

Buiten versnelt ze haar pas, kijkt vluchtig naar links en naar rechts en steekt gedecideerd over de weg richting het IJ. Een reiger pikt een lege wijnfles om en aast op laatste stuk van de koude hamburger in de trillende handen van een zwerver. Op het hebben de managers hun Suit Supplypakken ingeruild voor schreeuwerig lycra hun smartphones ontspanning vinden in muziek.

Achter het Muziekgebouw meert een cruiseschip aan in het tempo waarin de stad ontwaakt. Op de kade ronken touringcars en staan de koffers van vertrekkende reizigers. Ze ziet hoe twee mensen elkaar, over de versnellingspook van een leasewagen heen, een steelse kus geven. Terwijl de dame in de achteruitkijkspiegel haar lippen fatsoeneert, stapt de man uit en werpt drie lege blikken Red Bull in de dichtstbijzijnde prullenbak.

Nu de wagen is verdwenen, verandert het gedrag van de man. Een wezel bewust van mogelijk gevaar. Met zijn handen doet hij zenuwachtige pogingen om een wilde nacht uit zijn verfomfaaide pak te strijken. Hard zuigend steekt hij even later een sigaret aan, die hij uit een verfrommeld pakje tevoorschijn tovert. Met een argeloze worp smijt hij het pakje in het IJ. Uit zijn binnenzak vist hij zijn telefoon en veegt, met de sigaret tussen zijn vingers geklemd, zijn haren naar achteren. Nog een keer speurt de man zijn omgeving af, toetst een code op de telefoon in en belt.

Te ver weg om het korte gesprek te kunnen volgen stelt ze zich aan de andere kant van de lijn een vrouw voor zoals zijzelf. Een moeder in de hectiek van de morgen, die al bellend, brood smeert, koffie drinkt en de kinderen rustig probeert te krijgen.

‘Schat? ‘

‘Met mij, ik kom eraan.’