We don’t need no thought control
Lieve Joyce,
Terwijl ik een krant probeer te lezen, luistert Ties via zijn telefoon naar een of andere Nederlandse rapper die tevergeefs werkt aan een imago van een onverschrokken gangster.
‘Is die man dyslectisch of zo?’ merk ik geïrriteerd op over de teksten waarvan ik denk dat ze een aanslag op je intelligentie zijn. ‘Hij probeert te rijmen, maar weet blijkbaar niet wat dat betekent.’
‘Die muziek waar jij naar luistert is lekker.’ Antwoordt Ties koeltjes terwijl Mareine zich, met de opmerking dat ik “vage shit” luister, ook in de discussie te mengt. Vage shit van vroeger om precies te zijn Joyce. Het moment dat je vader of moeder wordt, is namelijk ook het moment is dat je onbewust van vroeger wordt.
‘Jullie zouden eens wat vaker naar die shit van vroeger moeten luisteren.’ Het is zo’n opmerking die je beloofd had nooit te maken, maar die ineens met het gemak van de tong van een hagedis tussen je lippen doorglipt. ‘Die shit van vroeger die ging nog ergens over. Dylan, Bowie, The Doors, daar steek je nog wat van op. Het waren mensen die liedjes schreven met een boodschap, over protest en wat er gebeurde in de maatschappij.’
Zonder iets te zeggen duwt Mareine een paar oordopjes in haar oren. Nonchalant maakt ze nog een handgebaar en buigt zich over een iPad. ‘Whatever ouwe,’ straalt haar lichaam uit. Alsof Koos Koets, die ze denk ik niet eens kent, naast haar aan de tafel zit.
De vertederende glimlach van Cristel wrijft de fout dieper in het pantser van mijn trots Joyce. Verslagen sta ik op en vraag me af wanneer het moment komt dat jij inmiddels zo goed kent. Als de puzzelstukken van je opvoeding op onverklaarbare wijze in elkaar vallen.
Uit de standaard naast de kast pak ik mijn gitaar, zorgvuldig plaats ik mijn vingers op de snaren en sla de eerste akkoorden van Another Brick in the Wall aan. Terwijl ik speel neuriet Ties, tot mijn grote verbazing, mee.
‘Dat liedje ken ik pap,’ merkt hij op, ‘het gaat over stomme leraren, waar je niks aan hebt.’ Ik heb nog een lange weg te gaan Joyce, maar in ieder geval is er een begin.
Liefs,
Niels
